103
Məqami-segah
Ey dəriğa, keçdi ömrün,
Kəndüzünə gəlmədün.
Bir gün ansuzın köçərsin,
Yol yərağün qılmədün.
Dünyayi mə’mur edərsin,
Dini eylədün xərab.
Şöylə qafilsin bu yoldə,
Bir içim su almədün.
Əqli qodun, nəfsə uydun,
Həqqə olmadun müti’.
Bu zəlalət içrə qaldun,
Heç hidayət bulmədün.
Həqq yolinə bir qədəm
İxlas ilə yürimədün.
Din-iman tərk etdün,
Nəfs yolində qəldün.
Ol Xuda nəfsüni düşmən
Qıldı əqli dust.
Düşmənüni dust edəndən
Ey keyf kim bilmədün.
Həqqi qodun sən həvanə,
Oldun bütpərəst.
Bəndə oldun nəfsünə,
Bir gün Həqqə qul olmədün.
Qəni həqqilə əzəldən
Etdügün qövlü qərar.
Əhdi sildün, qeyri sevdün,
Toğrı yolə getmədün.
Əşrəf oğlı Rumi əzəl,
Əhdünə durdun isə,
Masivayi erkən könüldən
Pəs neçün sən salmədün?