41
Dər məqami-nəva
Qanı bizdən əvvəl gələn vəlilər,
Bunı böylə buyurmış övliyalər.
Abi-Kövsər irmağində tululər
İçər cani-dildən tovhid edənlər.
Tovhidlə könül gözi açilə,
Varma Həqqin divaninə suç ilə.
Sirat köprisini asan vəchilə
Keçər can könüldən tovhid edənlər.
Hurilər yapışur gəlür əlinə,
Alubən gedərlər cənnət evinə,
Varub anda abi-Kövsər gölinə
Talər canü dildən tovhid edənlər.
Həqqi sevən Həqq yolinə çalışur,
Varub andə Həqq dustinə bulışur,
Gög yüzində mələklərə qarışur,
Uçar canü dildən tovhid edənlər.
Yunus aydar, gəlüb keçər ərənlər,
Suri-tovhid ələ girməz bu günlər,
Səkkiz cənnət qapusini möminlər
Açar canü dildən tovhid edənlər.
Dər məqami-əraq
Kim umar səndən vəfayi,
Yalan dünya degülmisən?
Mühəmmədi-Müstəfayi
Alan dünya degülmisən?
Yüri, ey bivəfa, yüri.
Sənsin xüd bir köhnə qari.
Neçə yüz bin ərdən geri
Qalan dünya degülmisən?