89
Bəhri-şəriətdən mədəd,
Dürri-təriqətdən mədəd,
Künzi-həqiqətdən mədəd,
Ya Müstə’anü ya Kərim!
İrüb inayət əsgəri,
Olsun şədayiddən bəri,
Eylə həqiqət məzhəri,
Ya Müstə’anü ya Kərim!
Fəzlünlə sən yazan-ni’əm,
Əhlə Hüdayiyə kərəm,
Mətlubə irsün dəmbədəm,
Ya Müstə’anü ya Kərim!
Məqami-nəva
Alan sənsin, verən sənsin, qalan sənsin,
Nə verdünsə, odur dəxi nəmüz var.
Həqiqət üzrə anlayub bilən sənsin,
Nə verdünsə, odur dəxi nəmüz var.
Tutan əl, ayak səndən gəliyor,
Görən göz, qulak səndən gəliyor,
Əfəndi dil, dodak gəliyor,
Nə verdünsə, odur dəxi nəmüz var.
Bizim əhvalimüz, ey heyyü qəyyum,
Cənabi-bakinə həp cümlə mə’lum,
Buyurdun oldı, illa qaldı mə’dum,
Nə verdünsə, odur dəxi nəmüz var.
Hüdayiyi sən irişdür müradə,
Sənündür çünki hökm ərzü səmadə,
Əfəndi, dəxli yok qeyrün əradə,
Nə verdünsə, odur dəxi nəmüz var.